Σηµείωµα τῆς συγγραφέως

Ἀναγνώστη µου,

ἐπειδή ἡ Τέχνη µακρά ἀλλ’ ὁ βίος βραχύς

καί ἐπειδή, ἕνα πλήρως κατηρτισµένο βιβλίο γιά «τό πέρασµα πού λέµε θάνατο» εἶναι κατόρθωµα ἀνέφικτο

καί ἐπειδή ἐάν περίµενα νά συγκροτήσω σέ σῶµα ἑνός βιβλίου ὅσα σχετικά ὑλικά ἔχω ἤδη, δέν ξέρω ἄν θά σοῦ παρέδιδα τοὐλάχιστον τόν ἀνά χείρας τόµο

καί ἐπειδή, τά θέµατα πού ἐπαναπροσεγγίζουµε σήµερα, διά τῆς Ἐσωτερικῆς Γνώσεως εἶναι τεράστια, ἀλληλεξαρτώµενα, ἐµπλεκόµενα µεταξύ τους, τό καθένα των ἕνα σύνολο πληροφορίας «προαπαιτούµενο» γιά τήν κατανόηση τῶν ὑπολοίπων,

καί µέ δεδοµένο ὅτι ζοῦµε σέ µιάν ἐποχή ἄκρως ἐνδιαφέρουσα, µοναδική στήν ἱστορία τοῦ πλανήτη καί τῆς παρούσης Ἀνθρωπότητος, ὅπου προσεγγίσεις τῆς Γνώσεως εὐσταθεῖς γιά αἰῶνες, ἀλλάζουν (τά πάντα ρεῖ! καί τοῦτο µόνον παραµένει)

καί

ὅπου κρυµµένα γιά αἰῶνες «µυστικά» καί τεκµήρια ἔρχονται στό Φῶς καί νέες ἀναγνώσεις ἐπανατοποθετοῦν ὀρθῶς τά κοµµάτια πού ἔµεναν ἀσύνδετα, παράλογα, ἀπελπιστικά καί,

ὅπου, ὅποιος τό θέλει, δύναται ν’ἀναζητήσει καί νά βρεῖ ἀπαντήσεις, πού συναρµόζονται καί δίνουν Ἁρµονία κι Ἀπελευθέρωση,

γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους

καί µέ τήν εὐγενική παρότρυνση, συνεργασία καί ὑποστήριξη τοῦ ἐκδότη µου, ἑτοίµασα τό πρῶτο ἀπό τά«τετράδια Αὐτογνωσίας»: σειρά κεφαλαίων τῆς Διδασκαλίας, πού θά παραδοθεῖ σέ συνέχειες ἐπί τοῦ ἰδίου ἤ ἄλλου θέµατος, κατά τίς ἀνάγκες καί τίς δυνατότητες.

Σέ ὅλο τό βιβλίο, τά παραδεδοµένα ἀπό τούς Πνευµατικούς Δασκάλους1 µας κείµενα γράφονται µέ ὄρθιους χαρακτῆρες καί τά δικά µου σχόλια µέ πλάγιους.

Στά σχόλια ἐντός κειµένου καί στίς σηµειώσεις τέλους συµπεριέλαβα ὅσες πληροφορίες ὑπέθεσα ὅτι θά σοῦ χρειασθοῦν γιά καλύτερη κατανόηση τῶν κειµένων καί δέν περιέχονται σέ ἄλλους τόµους, πού παραδόθηκαν ἤδη ἤ πρόκειται νά ἐκδοθοῦν.

Μ’εὐγνωµοσύνη γιά τούς Δασκάλους µας καί γιά ὅλους τούς Ἀδελφούς, συνοδοιπόρους σέ τούτη τήν στιγµή τοῦ Χρόνου καί συµπαραστάτες, µέ ὅποιον τρόπο καθείς, σ’αὐτό τό ἔργο,

καί µέ τιµή γιά καθενός ἐνσαρκωµένου ἀνθρώπου τόν Ἀγῶνα,

Πέγκυ Χριστοφῆ