Για τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης έχουν δημιουργηθεί αναρίθμητα έργα.

Έχουν γραφτεί αμέτρητες σελίδες λογοτεχνίας και ποίησης – έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί μνημιώδη θεατρικά έργα – έχουν συλληφθεί επικές μουσικές συνθέσεις – έχουν ζωγραφιστεί με μεράκι πάμπολλοι καμβάδες.. Ο κατάλογος είναι ευτυχώς ατελείωτος.

Από ποιόν;

Από έναν Άνθρωπο καλλιτέχνη που αναζήτησε τη δική του αυτοθεραπεία μέσω των ανεξάντλητων εκφραστικών δυνατοτήτων της τέχνης.

Η στενή σχέση της τέχνης με τη θεραπεία δεν αποτελεί κάποια εικασία. Τεκμηριώνεται ποικιλοτρόπως μυθολογικά και ταυτόχρονα επιστημονικά.

Στην αρχαιοελληνική παράδοση, οι Μούσες είναι κόρες του Δία και της Τιτανίδας Μνημοσύνης. Ο Δίας – μια δύναμη αιώνιας προόδου – συνουσιάζεται με τη Μνημοσύνη και γεννά την τέχνη! Ακολούθως, οι Μούσες τάσσονται στην υπηρεσία του θεού Απόλλωνα, όπως και ο Χείρωνας.

Οι μούσες – η μουσική, η ζωγραφική, η ποίηση, το θέατρο, η λογοτεχνία, ο χορός,.. – έχουν, μέσα τους, τον πατέρα και τη μητέρα τους, το παρελθόν και το μέλλον μας. Μας κάνουν να νοσταλγούμε και να οραματιζόμαστε, ταυτόχρονα.

Μέσω της τέχνης, η ξεχασμένη ευαισθησία μας διεγείρεται δημιουργικά και μας οδηγεί στις πιο κρυφές πτυχές της ύπαρξής μας. Οι Μούσες υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν τις ουράνιες καταβολές μας και για να μας συγκινούν, ώστε να επιστρέψουμε, κάποια μέρα, εκεί. Η τέχνη κυριολεκτικά μας εμψυχώνει και μας εξανθρωπίζει.

Οι ικανότητές μας να ξαναθυμόμαστε και να ταυτιζόμαστε με κάτι μεγαλύτερο αποτελούν τα ισχυρότερα εφόδια ενός Ανθρώπου-καλλιτέχνη που ταξιδεύει στα βάθη της ύπαρξης του, για να ανασύρει από εκεί τη δημιουργία του.

Παράλληλα, η τέχνη ως θεραπεία δεσπόζει και στη σύγχρονη διανόηση. Οι Τζον Άρμστρονγκ – φιλόσοφος, ακαδημαικός και θεωρητικός της τέχνης – και Αλαίν ντε Μποττόν – συγγραφέας και ιδρυτής του “Τhe School of Life“ -, στο βιβλίο τους «Η τέχνη ως θεραπεία» δηλώνουν με τόλμη ότι «η τέχνη έχει μια ξεκάθαρη χρησιμότητα: πρόκειται για θεραπευτικό εργαλείο που μας βοηθά να βιώνουμε πιο ολοκληρωμένα τη ζωή μας».

Διακρίνουν, περιγράφουν και τεκμηριώνουν δε, επτά χρήσεις της τέχνης:

«Μνήμη, Ελπίδα, Θλίψη, Εξισορρόπηση, Αυτογνωσία, Εξέλιξη, Αξιολόγηση»..