Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι σχεδόν αλαζονικό από τον άνθρωπο να θέλει να καταλάβει τη δύναμη του Ουρανού και από την άλλη πλευρά, η δύναμη αυτή παραμένει μια ενεργή δύναμη, μέσα μας, αν και σ’ ένα μάλλον ασυνείδητο επίπεδο.

Από τα ίδια του τα παιδιά, τους Τιτάνες, το τελευταίο – ο Κρόνος (χρόνος) -, ευνουχίζει τον Ουρανό και αναλαμβάνει εκείνος το «κουμάντο» πάνω στη Γη. Ο Ουρανός αποσύρεται, λοιπόν, από τη Γη και αφήνει τον Τιτάνα Κρόνο να κυβερνήσει – κάτι που φαίνεται να είναι πέρα για πέρα αληθινό, μια και ο χρόνος αποτελεί, μέχρι και σήμερα, το αναμφισβήτητο όριο της συνείδησής μας.

Φεύγοντας, ωστόσο, ο Ούρανος αφήνει πίσω του κάτι – κάτι που συχνά το λησμονούμε.. Από τα κομμένα γεννητικά του όργανα και από τον αφρό της θάλασσας, γεννιέται η θεά Αφροδίτη. Μια μεγαλειώδης θεά, μια θεά που γεννιέται απευθείας απ’ τον Ουρανό και που είναι κατ’ ουσία κομμάτι του, το δημιουργικό του όργανο, «σάρκα» από τη σάρκα του – η κόρη του η πολυαγαπημένη!

Όπως για το Δία (εγγονό του Ουρανού), η θεά της σοφίας – Αθήνα – αποτελεί την ίδια του τη «γέννα», την προφυλακή και προέκταση της δικής του σοφίας, έτσι η θεά Αφροδίτη είναι μυθολογικά (και κατ’ επέκταση, αστρολογικά) η άμεση εκπρόσωπος του Ουρανού στη Γη. Η δύναμη του έρωτα είναι που μας επανασυνδέει με το πνεύμα που «εξόρισε» κάποτε ο χρόνος! Γι’ αυτό και ο έρωτας μπορεί να μας απογειώνει, να μας ανεβάζει στα ουράνια και να μας βγάζει κυριολεκτικά «εκτός χρόνου»..

Από μια μυθολογική σκοπιά ερμηνείας, ο Ουρανός έρχεται να συναντήσει, στον Ταύρο, τη θεά Αφροδίτη – τη δύναμη που κυβερνά το ζώδιο αυτό. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ο Ουρανός θεωρείται ο ίδιος εσωτερικός κυβερνήτης στο Ζυγό, ένα ζώδιο, στο οποίο και πάλι προϊσταται, εξωτερικά, η μεγάλη θεά του έρωτα. Η σχέση του Ουρανού με την Αφροδίτη αποδεικνύεται πολύ στενή, μα λίγο ξεχασμένη απ’ το χρόνο..

Σίγουρα ο σπουδαστής της Αστρολογίας γνωρίζει τον Ουρανό ως ανατροπή, επανάσταση, τρέλα, απρόοπτο, υπέρβαση, ρήξη ή έκρηξη και άλλα τέτοια πολλά, που είναι φυσικά βάσιμα και ορθά. Οι έννοιες που συνδέουμε παραδοσιακά στην Αστρολογία με τη δύναμή του Ουρανού, έχουν πάντα τη χροιά του ακραίου, του αναπάντεχου ή ριζοσπαστικού.

Με την ευκαιρία της επικείμενης άφιξης του Ουρανού στον Ταύρο, οι αστρολογικές ερμηνείες (ή και προβλέψεις) των τελευταίων ημερών είναι αναμενόμενο να οργιάζουν. Για ένα Αρχέτυπο, όπως ο Ταύρος, για το οποίο οι ρίζες, η καλώς ή κακώς εννοούμενη αδράνεια και η ασφάλεια αποτελούν τα βασικά συστατικά του στοιχεία, ο Ουρανός μπορεί να φαντάζει, εκεί, από ανεπιθύμητος έως και απειλητικός.

Και έτσι μια ωραία πρωΐα, με τη νέα Σελήνη στον Ταύρο, ο Ουρανός – με πολύ φόρα – αφήνει πίσω του τον Κριό και «μπουκάρει» στο μεγάλο Αρχέτυπο της αξίας!

Αν μου λέγατε να δώσω – σα ρεπόρτερ – μερικές γρήγορες και πιασάρικες αττάκες για την επερχόμενη χρονική ποιότητα, θα σας έλεγα, σίγουρα: «Ανατροπή αξιών».. Αν ήθελα να το κάνω λίγο πιο πικάντικο θα προσέθετα: «Αβεβαιότητα», «τα πάνω, κάτω», «νέες πραγματικότητες», «το πνεύμα, στην ύλη» και άλλα τέτοια ολίγον σοκαριστικά..

Έχουμε ωστόσο αρκετά χρόνια μπροστά μας για να απολαύσουμε όλοι live τον Ουρανό στον Ταύρο και δε νομίζω ότι χρειάζεται να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι ακριβώς θα συμβεί και με ποιόν τρόπο. Εκτός του ότι κάθε άνθρωπος βιώνει με το δικό τρόπο τη ζωή και υποδέχεται διαφορετικά την εκάστοτε χρονική ποιότητα, δεν έχει – νομίζω – νόημα να μπει καν κάποιος στη διαδικασία πρόβλεψης συγκεκριμένων γεγονότων. Για τις συλλογικές μας υποθέσεις γίνονται επίσης μάταια ένα σωρό εικασίες: Θα αντέξει άραγε η Ευρωπαική Ένωση με Ουρανό στον Ταύρο ή όχι;; Θα γίνει πόλεμος;; Θα πέσουν τα Χρηματιστήρια;; Θα έρθει νέα παγκόσμια κρίση;; Θα, θα, θα…

Ένα είναι σίγουρο! Ό,τι και να λέμε, είναι στο πνεύμα του «να χάμε, να λέγαμε». Το στοιχείο της έκπληξης, τα επόμενα χρόνια, δε θα μας λείψει και ειδικά εκεί όπου – ως τώρα – υπήρξαμε βέβαιοι, αμετακίνητοι και «κατασταλαγμένοι».

Δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, ότι η τελική έκβαση των εξωτερικών γεγονότων είναι και οφείλει να είναι μη προβλέψιμη από τον άνθρωπο. Αυτό είναι όμως κάτι που σίγουρα δε χρειάζεται να μας ανησυχεί γιατί, ως γνωστό, «όλα είναι για καλό» (και αυτό αποδεικνύεται πάντα, εκ των υστέρων) – πόσο μάλλον όταν τις εξελίξεις σφραγίζει ένας τόσο πνευματικός πλανήτης, όπως ο Ουρανός.

Ο Ταύρος από την άλλη, ενσαρκώνει το Αρχέτυπο της αξίας. Συμβολίζει εκείνο που είναι σημαντικό για εμάς, σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Είναι κατά βάση, εκείνο που ονομάζουμε, αξίες μας – ολόκληρα τα αξιακά μας συστήματα, οτιδήποτε στο οποίο εμείς οι ίδιοι αποδίδουμε σημασία.

Γι’ αυτό και η θεά Αφροδίτη κυβερνά το ζώδιο του Ταύρου. Ο αστρολογικός υπαινιγμός είναι σαφής. Η ομορφιά, ο έρωτας, η έλξη και όλα όσα εκπροσωπεί η Αφροδίτη μας οδηγούν αλάνθαστα σε εκείνο που έχει αξία για εμάς.

Ταυτόχρονα, ο Ταύρος αποτελεί για τον άνθρωπο μια από τις ποιότητες της ζωής: Είναι η ποιότητα της ασφάλειας, την οποία όλοι έχουμε ανάγκη. Και απολαμβάνουμε ασφάλεια στη ζωή, όταν έχουμε εκείνα που είναι για εμάς σημαντικά – όχι απαραίτητα τα πολλά, αλλά εκείνα που είναι για εμάς πολύτιμα. Αυτή είναι τότε η αληθινή σταθερότητα, που έρχεται ως αποτέλεσμα μιας ορθής εσωτερικής στάσης εκτίμησης και αυτοεκτίμησης. Η αρετή που συμβολίζει ο Ταύρος είναι η αρετή εκείνη που μας κάνει άξιους «μάστορες» της ύλης και δημιουργούς της ίδιας μας της πραγματικότητάς – «υλο-ποιητές» και βασιλιάδες..

Είναι μια υπέροχη δυνατότητα του ανθρώπου να γίνεται βασιλιάς του υλικού κόσμου – όπως κάποτε ο Μίνωας -, με τον όρο να δίνει πάντα τον Ταύρο πίσω, όταν εκείνος έχει εξυπηρετήσει το σκοπό του. Ο Μίνωας ζήτησε και έλαβε από τους θεούς τον Ταύρο – ένα λευκό θεϊκό Ταύρο, που αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα (δώρο του θείου του, Ποσειδώνα). Έτσι, έγινε βασιλιάς. Ο Ταύρος, όντας ένα δώρο των θεών, έπρεπε κάποτε να επιστραφεί σε αυτούς. Εκεί ο Μίνωας δεν τα πήγε το ίδιο καλά, με αποτέλεσμα τα δεινά που επακολούθησαν. Η προσκόλλησή του στον Ταύρο, είναι ένας συμβολισμός της ύλης που συχνά καταλήγει αυτοσκοπός. Ο Μίνωας δεν είναι απλώς ένας μυθολογικός βασιλιάς. Είναι ο γιός του Δία και της Ευρώπης. Ολόκληρος ο σημερινός Δυτικός πολιτισμός, συνεχίζει να βιώνει ακόμη την ίδια αυτή δοκιμασία του μυθολογικού του προπάτορα.

Ο Ουρανός στον Ταύρο γίνεται νομοτελειακά ανατρεπτικός, απρόβλεπτος ή και καταστροφικός, μόνο όταν ο Μίνωας αποσυνδέεται από την Αφροδίτη – όταν αρχίζει να αγαπά τον Ταύρο περισσότερο από τη βασίλισσα Πασιφάη – μια κόρη του Ήλιου, σύμφωνα με τη Μυθολογία. Όταν ο βασιλιάς σταματά να είναι βασιλιάς και γίνεται δούλος, τότε και η βασίλισσα αρχίζει να ποθεί τον Ταύρο, συνουσιάζεται μαζί του και γεννά το τέρας – το γνωστό σε όλους μας Μινώταυρο.

Η Μυθολογία μπορεί να παραμένει κάτι αφηρημένο – είναι όμως ταυτόχρονα πολύ πιο κοντά στη ζωή απ’ ότι νομίζουμε και μάλιστα διαχρονικά.

Δε θα διακινδυνέψω καμία πρόβλεψη. Θα επιχειρήσω ωστόσο να μιμηθώ τους αρχαίους Έλληνες που φαίνεται να υπήρξαν λίγο πιο ξύπνιοι απ’ τους Νεοέλληνες, αγαπώντας, αντί για τις προβλέψεις, τους χρησμούς.

Όταν μια πνευματική δύναμη όπως ο Ουρανός διελαύνει στο ζώδιο του Ταύρου, μεταφέρει ουράνιες αξίες στην υλική πραγματικότητα. Η αρετή του Ταύρου, μπορεί τότε να τις σφυρηλατήσει και να τις μετατρέψει σε απτές υλικές μορφές. Αυτό και μόνο ως σκέψη είναι εκπληκτικό και αισιόδοξο. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον Ουρανό να ανοίγει ένα νέο μεγάλο κύκλο πνευματικών ιδεών, στο Αρχέτυπο του Κριού, βιώσαμε όλοι την «εισροή» νέων. τρελών πολλές φορές και αντισυμβατικών ιδεών, πρωτίστως στα κεφάλια μας. Το επόμενο βήμα είναι τώρα η γείωσή τους – το σμίξιμο ενός κόσμου νέων σκεπτομορφών που έχουμε ήδη συλλογικά «κάνει download», με την ύλη. Βρισκόμαστε προς αναμονή, δηλαδή πλέον, του «3d printing» των «αρχείων» που ήδη έχουμε κατεβάσει..

Αντίστροφα, υλικές πραγματικότητες και αξίες που δεν αντιστοιχούν στο πνεύμα του Ουρανού, μπορούν ν’ αρχίζουν να ξηλώνονται και να ξεριζώνονται, πρωτίστως από τα κεφάλια μας. Είναι εκείνο που λένε οι πιτσιρικάδες: «Ξεκόλλα το κεφάλι σου!». Συχνά το να ξεκολλήσουμε από κάτι απαιτεί ένα είδος σοκ, ένα σπρώξιμο, μια αιφνίδια έμπνευση, μια αναλαμπή ή μια έντονη στιγμή συνειδητοποίησης.

Ο Ουρανός κυβερνά, όπως είναι γνωστό, το Αρχέτυπο του Υδροχόου και ως εκ τούτου αποτελεί ούτως ή αλλιώς το φορέα και τη δύναμη της εισερχόμενης εποχής του Υδροχόου, για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι ταυτόχρονα «εκπρόσωπος» της 7ης Ακτίνας – για τους εσωτεριστές αστρολόγους αυτή είναι η λεγόμενη ενέργεια με την αινιγματική ονομασία, «τελετουργική τάξη και μαγεία». Λέγεται επίσης, ότι τα χαρακτηριστικά μιας Υδροχοϊκής εποχής συνοψίστηκαν – για πρώτη φορά – με σαφήνεια στο τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης: «ισότητα, αδελφότητα, ελευθερία». Το Αρχέτυπο του Υδροχόου είναι το κατεξοχήν Αρχέτυπο του Ανθρώπου και κατ’ επέκταση της ανθρωπιάς.